Jean Innemee, Ben Erkens, Conny Peters en Henk Steijvers formeerde in de jaren ’70 de dialectgroep ‘Carboon’. Zij kende in de jaren ’70 een enorm succes met de platen Witse nog Koempel en later ook D’r letste Koempel. Nog geen jaar na de release (1976) werd Witse nog Koempel in 1977 zelfs met goud bekroond. Toch hadden deze iconische platen er bijna niet geweest.

Het begon met een vraag van Jan Hendriks aan Jean Innemee, destijds zanger van The Walkers: “Waarom zing je geen nummers in het dialect?” Jean antwoordde resoluut: “Dat is toch niet mijn genre!” Later, tijdens een toevallige ontmoeting in een dancing in Valkenburg, bracht Jean het onderwerp zelf weer ter sprake. Hij stelde: “Als jij iemand vindt die teksten schrijft, dan doen we het.” Jan Hendriks besloot zelf een poging te wagen. Zo ontstond midden jaren ’70 de tekst voor het nummer Koempel Sjeng. Oorspronkelijk bedoeld als carnavalslied, transformeerde Jean het tot een ballade, waarmee de samenwerking een vliegende start kreeg.

Jan Hendriks was nauw verbonden met de mijnbouw. Familieleden en buren werkten in de mijnen, en het onderwerp was altijd aanwezig in zijn omgeving. Toen in de jaren ’70 de eerste mijnen sloten en velen werkloos werden, interviewde Hendriks oud-mijnwerkers over de ontstane problemen op alle vlakken. Dit vormden een waardevolle basis voor de teksten van Witse nog Koempel en D’r letste Koempel.

Hendriks schreef zijn teksten en componeerde alvast een lied in gedachten, maar Jean Innemee stond erop dat hij deze niet deelde: “Anders word ik beïnvloed!” 
De opnames in de studio’s van Telstar in Weert duurden vaak tot diep in de nacht. Studio-eigenaar Johnny Hoes kwam regelmatig binnen en zei in zijn Rotterdamse accent: “Als jullie nog iets nodig hebben, kennen jullie altijd bij mijn terecht! Bak bier?”

De reacties op de plaat overtroffen alle verwachtingen. Carboon wilde simpelweg een mooie plaat maken, met een interessante hoes – voorzien van foto’s uit het blad Steenkool – en goede teksten. “We hoefden er niets aan te verdienen; we hadden allemaal ons eigen vak. Het was een vrijetijdsproject.” Maar toen Hendriks op een dag in november thuiskwam, zei zijn vrouw: “Kom, we gaan naar Heerlen. Ze staan in rijen voor de V&D voor jouw plaat!” Bescheiden als hij was, verborg hij zich achter een pilaar in de winkel. “Was dit dan zó goed?!”

Een paar maanden later werd Witse nog Koempel de eerste streektaalplaat die goud behaalde. Dit succes legde de basis voor streektaalmuziek, en opende de deuren voor b.v. Henk Steijvers met zijn band ‘Janse Bagge’.